Finisterra

Zaterdagochtend zijn we door Jack in Muxia afgezet. Met half gewicht in onze rugzak, de rest lag lekker in de tent, zijn we op pad gegaan. Onze laatste 30 km naar Finisterra. Eerst zijn we langs het kerkje van Muxia gekomen. Dat ligt op een rotspunt aan de zee, wondermooi.
daarna een behoorlijk stijle klim met bovenop mooie ver gezichten. Pas na 15 km vonden we onze eerste bar en hebben daar lekker zitten eten. Het zou een droge dag worden maar helaas toch regen. Wel een erg mooie route door mooie bossen met varens. Via een alternatief pad hebben we het laatste stuk naar Fisterra gelopen. Daar hebben we heerlijk gezeten en wat gedronken en ook weer andere mensen gezien die we een paar dagen niet hadden gezien omdat zij niet over Muxia liepen. Op t pelgrimsbureau hebben we onze Finisterra gekregen maar dat kostte nog wat moeite omdat we blijkbaar een extra stempel hadden moeten hebben. gelukkig hadden we foto's van de route en kregen we hem toch.
Daarna zijn we door gelopen, onze 3 laatste km naar t einde van onze reis. hoe dichter we daar bij kwamen hoe erger de drukte aan auto's. Het laatste stuk hebben we echt tussen de auto's door moeten lopen een beetje vervelend want eigenlijk vonden we dat de weg helemaal voor ons alleen moest zijn. Maar.....Toen waren we er dan echt, het paaltje met 0.00 km. Een mooi moment, na ongeveer 700 km en 4 weken lopen. Trots zijn we door Suus op de foto gezet. daarna zijn we door gelopen naar het uiterste puntje en hebben daar toch een traantje gelaten. Onder ons was de zee, we konden echt niet verder terwijl we dat nog best hadden gewild. Een heel dubbel gevoel net als 2 jaar geleden. De camino is zo intens, zo mooi, zo alles, dat wil je vast blijven houden.
Na nog wat foto's zijn we op souvenierjacht gegaan want we hadden in Santiago een paar mooie dingen gezien die te zwaar waren om mee te nemen en die we nu wel konden kopen.
daarna met de auto terug naar Fisterra om daar wat te eten en daar Jeremy en Peter toch nog tegen gekomen. We wisten dat ze aan zouden komen en het was heel fijn om ze nog even te zien en met ze bij te kletsen nadat we ze 2 weken niet hadden gezien. Ook nog een meisje gezien die samen met de mensen uit Kaatsheuvel, die wij in Santiago waren tegen gekomen, de camino Portugese had gelopen. Ze had geen adres van ze maar via ons gaat dat nu toch lukken. dat is typisch camino.

Het einde van de camino naar Finisterra maar zeker niet het einde van onze camino. We hebben samen heel veel plezier gehad, veel mensen ontmoet waarmee we heel intensief contact hebben gehad ( via de telefoon nog steeds hebben), zijn op intuïtie steeds op de mooiste plaatsen terecht gekomen, hebben veel meegemaakt allemaal even leuk. Jack vroeg naar ons mooiste camino moment maar dat is er niet een, dat zijn er een heleboel en sommige zijn misschien net iets mooier dan mooi. De mooiste herberg staat in a Balsa, daar zijn we het over eens.
Aan t begin van onze camino moesten we in een woord zeggen wat we van de camino verwachten, Mieke zei " lol" en ik zei " vertrouwen". Beide kwamen uit.

Op dit moment zijn we nog op de camping in Muxia waar we heerlijk met Jack en Suus bij kletsen over de afgelopen weken.

Buen camino