We zijn er

Hoi allemaal,
WE ZIJN ER.
Vanmorgen liep om half 7 de wekker af. Rond 8 uur reden we de camping af op weg naar Santiago. In San paio heeft Jack ons afgezet en is doorgereden naar de camping in Santiago. Wij zijn te voet verder gegaan voor onze laatste kilometers. Ook die waren nog leuk. We hebben een tijdje met een Canadees meisje lopen kletsen over de mooie dingen van de camino. Een van de minder mooie dingen in Galicië vond zij de vele blaffende honden. Die waren ons ook al opgevallen en Pol weet er ook van mee te vertellen. Rond 10 uur hebben we onze laatste stempel gezet op de monte gozo. Daarna opa en Jack gebeld om te vertellen dat we er aan kwamen. Een stad in lopen is nooit mooi en Santiago is geen uitzondering maar eenmaal in de binnenstad werd het steeds mooier. Langzaam kwam de kathedraal dichterbij en daar hadden we het toch nog wel moeilijk mee. Het zit er echt op. Onder een poort door en toen waren we op het plein met daar Jack, Suus, opa en Ben en ja, dan komen er toch nog een paar tranen want het onderweg zijn was geweldig maar aan komen toch ook wel.
Om 12 uur begon de pelgrims mis en daar zijn we naar toe geweest. Het was daar heel erg druk dus we hebben op de grond gezetten. We konden er niets van verstaan maar toch was het indrukwekkend vooral toen ze het grote wierook vat omhoog trokken en dat door de hele kathedraal zweefde. Een mooiere afsluiting van je tocht is er niet, de kroon op 5 mooie weken. Daarna zijn we wat gaan eten en toen op naar het pelgrimsbureau om onze Compostela op te halen. Voor Mieke was er diep respect, 14 en helemaal vanuit sjpdp gelopen? of ze dan niet moe was? Nee, dat was Mieke niet. Supertrots zijn we samen op de foto gegaan en hebben de Compostela veilig opgeborgen in een koker. Daarna wat in de stad rond gekeken en toen weer naar de kathedraal om Jacobus te omarmen en naar zijn graf te kijken.
Met opa en met Ben afgesproken om elkaar om half 8 weer in de stad te zien maar eerst even lekker te douchen. Morgen blijven we nog hier op zoek naar een mooie Jacobus en daarna gaan we of nog een dagje naar Finisterre of we zoeken een meertje op in de bergen hier 200km vandaan. Langzaam komen we richting huis maar eerst nog even bij komen van dit avontuur. Een paar dagen uitslapen en lui koffie drinken en niets doen.
Bon camino kan niet meer maar wat was het geweldig. Groetjes, Mieke en Esther