De mist
24 Juli 2012 | Spanje, Sarria
Hoi allemaal,
Vanmorgen al om kwart over 6 uit bed want het gaat weer een warme dag worden. Door de mist rijden we naar Triacastela en ongeveer 2 km daar voorbij zet Jack ons af. We lopen de laatste km naar dat dorp over een mooi pad. In tria halen we een stempel en lopen dan door. We hebben vandaag de keus uit 2 routes maar wij pakken de korte 18.5 km km. De Andere gaat over Samos en is 5 km langer maar Jack wil daar ook graag gaan kijken omdat er een mooi klooster is. Dat is het programma voor het einde van de middag. In triacastela loopt de weg meteen weer omhoog en lopen we over een mooie rustige weg door bijna verlaten dorpjes. Onderweg komen we een Spanjaard tegen uit Granada. Als hij 's morgens de gordijnen open schuift ziet hij het alhambra. Ik ben jaloers. We lopen een hele tijd samen op en praten over van alles. Daarna volgt meestal een bijpraat gesprek met Mieke die al dat Engels nog niet zo goed kan volgen. Vlak voor Furela duiken we de mist in. Een prachtig gezicht die overgang van zon naar wolken. Het is altijd heel speciaal om in die watten wereld te lopen. In het dorp drinken we een heerlijke bak koffie en daarna lopen we verder naar beneden. Rond kwart over 12 zijn we bij de camping waar Suus en Jack ook net komen aan rijden met de boodschappen. Weer een heerlijke loopdag en niet eens de weg kwijt geraakt, maar dat lag niet aan de wijn.
Gisteravond nog gesproken met 2 Franse pelgrims, 2 dames op leeftijd die voor de derde keer de camino liepen. Waarom dan? Omdat onze voeten het willen en wij het zo mooi vinden. Ook zij hebben de hele route gelopen en we waren het met elkaar eens over het nut van de meseta op deze route. Daar moet je over heen om de rest meer te waarderen. Een metafoor voor het leven volgens de Belgische pater van gisteren. Dit soort gesprekken zijn kenmerkend voor de camino.
Nog 5 dagen lopen en dan zijn we er, daar kunnen we ons nog niets bij voorstellen, wat moet je daarna dan doen. Al ruim 4 weken staat ons leven in het teken van dat lopen. Morgen lopen we over het 100 km punt. Dat merk je hier ook want het is in sarria aardig druk. Gelukkig hebben wij onze tentjes en dus altijd een slaap plek want dat schijnt vanaf hier weleens een probleem te zijn.
Ons pap heeft gisteren ook de eerste100 km gefietst dus zijn
turbo staat aan.
groetjes Mieke en Esther
Vanmorgen al om kwart over 6 uit bed want het gaat weer een warme dag worden. Door de mist rijden we naar Triacastela en ongeveer 2 km daar voorbij zet Jack ons af. We lopen de laatste km naar dat dorp over een mooi pad. In tria halen we een stempel en lopen dan door. We hebben vandaag de keus uit 2 routes maar wij pakken de korte 18.5 km km. De Andere gaat over Samos en is 5 km langer maar Jack wil daar ook graag gaan kijken omdat er een mooi klooster is. Dat is het programma voor het einde van de middag. In triacastela loopt de weg meteen weer omhoog en lopen we over een mooie rustige weg door bijna verlaten dorpjes. Onderweg komen we een Spanjaard tegen uit Granada. Als hij 's morgens de gordijnen open schuift ziet hij het alhambra. Ik ben jaloers. We lopen een hele tijd samen op en praten over van alles. Daarna volgt meestal een bijpraat gesprek met Mieke die al dat Engels nog niet zo goed kan volgen. Vlak voor Furela duiken we de mist in. Een prachtig gezicht die overgang van zon naar wolken. Het is altijd heel speciaal om in die watten wereld te lopen. In het dorp drinken we een heerlijke bak koffie en daarna lopen we verder naar beneden. Rond kwart over 12 zijn we bij de camping waar Suus en Jack ook net komen aan rijden met de boodschappen. Weer een heerlijke loopdag en niet eens de weg kwijt geraakt, maar dat lag niet aan de wijn.
Gisteravond nog gesproken met 2 Franse pelgrims, 2 dames op leeftijd die voor de derde keer de camino liepen. Waarom dan? Omdat onze voeten het willen en wij het zo mooi vinden. Ook zij hebben de hele route gelopen en we waren het met elkaar eens over het nut van de meseta op deze route. Daar moet je over heen om de rest meer te waarderen. Een metafoor voor het leven volgens de Belgische pater van gisteren. Dit soort gesprekken zijn kenmerkend voor de camino.
Nog 5 dagen lopen en dan zijn we er, daar kunnen we ons nog niets bij voorstellen, wat moet je daarna dan doen. Al ruim 4 weken staat ons leven in het teken van dat lopen. Morgen lopen we over het 100 km punt. Dat merk je hier ook want het is in sarria aardig druk. Gelukkig hebben wij onze tentjes en dus altijd een slaap plek want dat schijnt vanaf hier weleens een probleem te zijn.
Ons pap heeft gisteren ook de eerste100 km gefietst dus zijn
turbo staat aan.
groetjes Mieke en Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
